هادی خانیکی: به گونه‌ای مریضیم که بهایش برایمان آزادی است
تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۷۵۰۴۹
هادی خانیکی در روزنامه اعتماد نوشت: مدتی است از «جهان سرطانی» پا به «دنیای پسا سرطانی» نهاده‌ام، دنیایی که گویی می‌خواهد ساکنانش را با شتاب «پیشا‌سرطانی» کند و آب‌های رفته را به جوی بازگرداند. در دنیای سرطانی «هادی» بودم، اما دنیای سرطانی نیمی از وزنم را گرفت و «نیمه هادی» شدم، اما حال در مسیر بازگشت به وضعیت «هادی» قرار گرفته‌ام.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آورده‌های جهان سرطانی برایم کم نبوده، چون کنش در مرز میان زندگی و پس از آن، چشم‌ها را می‌شوید و به لحظه‌های حیات بهای بیشتری می‌دهد. به این اعتبار در آن حال اگرچه «نیمه هادی» بودم، نظم بیشتری داشتم و حداقل هفته‌ای یک بار تجربه نگریستن از پنجره سرطان را به پیرامونم می‌نوشتم، ولی گرفتار همان بی‌نظمی‌های پیشین شده‌ام.
نادیده نمی‌گیرم که «دنیای پسا سرطانی» من با بروز و ابراز انبوهی از ناخوشی‌های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و فرهنگی در میان هم‌میهنانم همراه شد. ناخوشی‌هایی که اگرچه به ناگاه سر برمی‌آورد، اما سرشتی مزمن داشت. این ناخوشی‌ها به گفته قیصر امین‌پور همان درد مردم‌زمانه بود که «نگفتنی و نهفتنی» مانده بود و ناگهان، چون زخمی کهنه سر باز کرد.
ناخوشی به تعبیر تیموتی اسنایدر تاریخدان برجسته امریکایی صورت‌بندی دیگری از «بدحالی» است، همان چیزی که به هنگام بیماری آن را به درستی احساس می‌کنیم. من در فرآیند شیمی‌درمانی و پیش و پس از آن همین حس و حال را داشتم، «بدحالی یعنی ضعف و خستگی، این حس که هیچ چیز درست کار نمی‌کند و هیچ کاری نمی‌توان کرد، حسی برآمده از یک وضع مشترک تن و روان و فرد و اجتماع و باز هم به گفته اسنایدر بدحالی یعنی پدیده‌ای به هر دو معنای «مرض» و «جباریت»، چون «بیماری ما مرض جسمانی و شری سیاسی است که آن را احاطه کرده است» ما به گونه‌ای مریضیم که بهایش برایمان آزادی است و به گونه‌ای ناآزادیم که بهایش برایمان سلامتی است. سیاست ما بیش از آنچه باید درباره مصیبت درد است و کمتر از آنچه باید در موهبت آزادی.
کتاب «ناخوشی ما درس‌هایی در باب آزادی و همبستگی» اسنایدر با ترجمه خوب دکتر علی کاظمیان که دندانپزشک اجتماعی است اخیرا از سوی انتشارات سروش مولانا منتشر شده است. این کتاب اگرچه برای هر مخاطبی خواندنی است، اما برای من که گویی «حدیث نفس» است، چون اسنایدر از دوبار تجربه دشوارش در مواجهه با بیماری و بیمارستان به زیبایی سخن می‌گوید و از «اورژانس» به «متن جامعه» و از میدان سیاست «به نظام سلامت» می‌رود و برمی‌گردد.
نویسنده شهیر کتاب‌های «راه به ناآزادی» و «درباره جباریت» در نوشته اخیر به دنبال ترسیم جهان‌هایی است که در طول بیماری و پس از آن هر بیمار - شهروندان یا شهروند - بیماران چیره می‌شود و به آنجا می‌رسد که سنجش بهبود سطح سلامتی مردم و شاخص‌های سلامتی از قبیل حمایت از مردم در مقابل هزینه‌های کمرشکن خدمات سلامت، میزان دسترسی مردم به خدمات با کیفیت، کارایی نظام خدمات سلامت و رضایت مردم از نحوه ارایه خدمات هم جای بنیادین خود را در نظام سیاسی از دست می‌دهد، و هم در عرصه سیاست‌ورزی از دیدرس کنشگران مدنی و فعالان سیاسی خارج می‌شود.
به تعبیر او «وقتی حکومت‌ها خدمات سلامت را برای همگان تامین نکنند، نا‌برابری و رنج را میان مردم گسترش می‌دهند.» پدیده‌ای که من و غالب ساکنان جهان سرطانی و دنیای پس از آن در این روز‌ها با گوشت و پوستمان لمس می‌کنیم.
این روز‌ها که در میان همه صدا‌های عاصی جامعه باید صدای دردآلود بیماران و دریافت‌کنندگان ضربات سلامت را شنید، صدایی که از حق دستیابی به سلامت و حق بازگشت به زندگی در مرز میان رفتن و ماندن بلند است. هزینه‌های ملموس و ناملموس درمان و سلامت کمرشکن شده و به تعبیر مترجم اندیشمند، ناخوشی ما فهم دو جانبه و ارتقای همدلی میان جامعه پزشکی و مردم ایران صورتی حیاتی به خود گرفته است.
اسنایدر در مقام بیماری که خود درد‌های سخت و فرآیند درمان آنها را تحمل کرده و پشت سر نهاده است بر تامین خدمات سلامت همگانی از جانب حکومت‌ها، ترجیح عملی سلامتی مردم بر سود ذی‌نفعان مرجعیت پزشکان در نظام سلامت و لزوم قدرشناسی و حرمت نهادن بر پزشکان و کادر درمان، اولویت دادن به سلامت کودکان برای ساخت جامعه‌ای کارآمدتر و سالم‌تر، و در صدر همه این‌ها کشاندن موضع سلامتی به عنوان یکی از مبانی‌ترین ابعاد حیات فردی و جمعی به قلب گفتگو‌ها در حوزه عمومی تاکید دارد.
او این ضرورت‌ها را تنها از لابه‌لای مطالعات دانشگاهی و تجربه‌های مدنی درنیافته است، ناخوشی خودش کمک کرده است تا ناخوشی جامعه‌اش را ببیند، به این سبب راهی برای فهم ناخوشی‌های عمومی و شیوه رهایی از آنها یافته است، راهی که به فهم عمیق‌تر از آزادی و جامعه حتی برای دستیابی به سلامت منتهی می‌شود: بنا به تجربه خود او از بستری شدن در پنج بیمارستان وقتی اراده‌ام نمی‌توانست بدنم را تکان دهد یا وقتی بدنم به کیسه‌ها و لوله‌ها متصل بود، دشوار نبود که متوجه شوم آزادی و سلامتی با هم پیوند دارند.
می‌توانم در حد یک نوشته کوتاه برخی از گفته‌های اسنایدر را به عنوان دریافته‌های خودم بازگو کنم در لحظه‌های سخت بیماری می‌تواند سایه عزلت بی‌همتایی را بر جان و تنت بنشاند گویا در این مخمصه تنها من گرفتار این وضع شده‌ام، پیش‌بینی زوال و توان هول‌انگیز می‌شود، این‌ها و ده‌ها گمانه که دیگر دنیای سرطانی‌ات را مه‌آلود و مبهم می‌کند، اما رهایی از این غبار‌ها بسته نیست.
سلامتی که جوهره دنیای پساسرطانی است می‌تواند راه ورود خویش را کوتاه‌تر کند. چگونه؟ از طریق بازسازی همبستگی اجتماعی و تقویت شبکه ارتباطات باز هم به گفته اسنایدر: «سلامتی مساله‌ای از جنس مبهم بودن است... همبستگی با هم بودن مجال می‌دهد که به آرامش تنهایی بازگردیم» و البته از همان جا به جامعه و درد‌های درهم تنیده‌اش بازگردیم و یا پرتاب شویم.
منبع: فرارو
کلیدواژه: هادی خانیکی خدمات سلامت ناخوشی ها پس از آن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۷۵۰۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رژیم صهیونیستی تاکنون از هیچ تجاوز و وحشی‌گری علیه مردم غزه دریغ نکرده است
ماموستا نجیب احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه استان‌های خبرگزاری تقریب، اظهار داشت: از حدود یک قرن گذشته در پیکره مبارک جهان اسلام، غده چرکین و سرطانی به نام اسرائیل غاصب و رژیم صهیونیستی با دستان استکبار جهانی به وجود آمده است.
وی تصریح کرد: این رژیم از بدو وجود تاکنون از هیچ گونه تجاوز، وحشی‌گری، خونریزی، جنایت و سفاکی علیه مردم غزه دریغ نکرده است و کار به آنجا رسیده که می‌بینیم مردم مظلوم و بی‌دفاع فلسطین و غزه را چگونه به خاک و خون می‌کشد و این گونه ظلم و جنایات را برای خود روا می‌دارد.
امام جمعه مسجد روستای قشلاق طرزیلو گفت: علاوه بر آن متأسفانه شاهد هستیم که در واکنش به این جنایات رژیم صهیونیستی، هیچ گونه پاسخی از سوی حکام کشورهای اسلامی و داعیان مسلمانی، دیده و شنیده نمی‌شود.
وی بیان کرد: اخیرا این رژیم و جرثومه فساد، پا را از گلیم خود درازتر کرده و با جسارت خویش به کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق حمله کرد و چند تن از سرداران رشید اسلام را به شهادت رساند در حالی که نمی‌دانست که با دم شیر بازی می‌کند.
ماموستا احمدی خاطرنشان کرد: زمانی که چنین رژیم فساد و سرطانی به خود جرئت می‌دهد تا به خاک جمهوری اسلامی ایران که همان کنسولگری کشورمان است حمله کند بی‌تردید پاسخ دندان‌شکن و قاطعی را از سوی سربازان و سپاهیان دلاور و رشید اسلامی دریافت خواهد کرد.
وی اظهار داشت: رهبر معطم انقلاب اسلامی پس از این تجاوز آشکار اسرائیل به خاک کشورمان، با مطرح کردن «وعده صادق» فرمودند که رژیم غاصب صهیونیستی باید تنبیه شود که بر این اساس، خوشبختانه شاهد آن بودیم که پهپادها و موشک‌های سرداران و سپاهیان رشید اسلام به سوی پایگاه‌های نظامی رژیم منحوس صهیونیستی حرکت می‌کردند و سبب خوشحالی و به وجد آمدن مسلمانان شدند چون به عینه دیدند که اقدامات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی بی‌پاسخ نمانده و نمی‌ماند و بنابراین باید برای داشتن چنین نظام مقتدری به خود بالید.
امام جمعه مسجد روستای قشلاق طرزیلو در ادامه گفت: خوشبختانه همه این موشک‌ها و پهپادها که به سوی اسرائیل سرازیر شدند به هدف‌های خود اصابت کرده و ضرر و زیان سنگینی را به رژیم غاصب صهیونیستی وارد ساختند و هم اکنون همه مسلمانان و آزادگان جهان به این موضوع افتخار می‌کنند.
وی در ادامه با اشاره به اینکه گنبد آهنینی که اسرائیل همواره دم از آن می‌زد، گنبدی پوشالی و توخالی از آب درآمد تصریح کرد: این نیز مصداق آیه قرآن بود که آن را همانند خانه عنکبوت توصیف کرده بود که تنها نامی توسط آنها در خیالشان شکل گرفته و به آن افتخار می‌کردند و امید است که به زودی رژیم منحوس صهیونیستی از صفحه روزگار محو و نابود شود.
انتهای پیام/
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد